De bandeiras

Estiven onte no Obradoiro, engadindo a miña voz á protesta contra o rascuño de decreto contra o idioma galego. Cheguei cando xa a praza estaba chea e cruceina, con dificultades, ata a zona do palco na procura da familia (política).
Sobre a estupidez do goberno xa houbo moitos que falaron, e falaron ben. E tamén hai medios de comunicación que calan, e co seu silencio delátanse (aínda máis). Por iso destas cousas non quero falar.
O que si me presta comentar e a miña incómoda sensación ao ver tantas bandeiras iguais: CIG e BNG, e tan poucas dos outros sindicatos ou de outros partidos (nin estaba nin se agardaba a do P.P.). Porque o BNG debe intentar mellorar a cantidade de votos a favor, pero non gañar a guerra das bandeiras, sobre todo en temas tan sensibles como o da lingua, no que hai que ser moi delicados para ser inclusivos.
Nesta época onde proliferan as plataformas pro-língua, debemos todos ser moi coidadosos para non identificar o idioma de todos (de todos os que o amen, aínda que non o utilicen decote) cunha opción política específica, como fixo recentemente o estrafalario profesor Mejuto, ex-decano de Ciencias da Universidade de Vigo e posible candidato a Reitor.
En resumo: preferiría que houbera menos bandeiras, e de habelas, de contido máis repartido.