23 setembro 2008

Menina

Menina bonita não chora
Menina bonita não chora

Vem menina
Vem e deixe de chorar
Pois menina bonita não chora
e eu estou aqui para lhe consolar
O meu amor é forte
Você pode nele confiar
Se você está triste, feliz você será.
(Jorge Ben)

Hai hoxe un ano que está con nós. E ésta é a súa canción como "Mas que nada" e "O leaozinho" son as dos irmaos.
Parabéns pra você... nesta data querida...

Etiquetas:

5 Comentarios:

Anonymous Anónimo said...

Muchas felicidades para la pequeña de la familia!!!
Y enhorabuena por el blog, tío.

6:12 da tarde  
Blogger R.R. said...

¡Apioverde pra ela! E no dO Leaozinho por aquí hai dous que coinciden. Moito escoitaron esa canción dende que naceron, mimá...

12:09 da manhã  
Anonymous Anónimo said...

Efectivamente, Bouzafria, Guillermo deu-me aulas, se nom lembro mal em COU (mas puido ser também em 3º de BUP, passam os anos e algumhas cousas vam-se esquecendo...).
Precisamente no The Put Night, tinhamos umha secçom, "Frases Célebres", onde recolhiamos frases dos e das profes um pouco tontas, estúpidas, raras... ou sacadas de contexto. De Guillermo, temos três, nada mais que três, nesse número:
-"No lo explico que nom me apetece".
- "Yo llego cuando llego".
- "Yo lo que hago es el tonto. Realmente es lo que me gusta y es mi vocación".
Era umha grande pessoa Guillermo, um bom profe, e para mim, a sua melho frase foi aquela que nos soltou um dia na aula:
-"Piense lo que piense Antolin Sánchez Presedo, hoy voy a explicar los estoicos!".

Alguém lembra quem foi o Antolín esse? Mas Guillermo ainda o temos na memória.

7:48 da manhã  
Blogger Milana said...

Ya hizo un año, así que pasó lo peor... de la primea infancia. Luego la cosa va empeorando hasta que llega la adolescencia. Cuánto te queda aún. Bicos pra pequena. E cántalle moito. Eu non tiven tempo de cantarlle a miña especialidade: "Pinpón".

10:40 da tarde  
Blogger bouzafria said...

Un pracer ler por eiquí a primeira persoa da familia nacida fora da Galiza. E moitos beixinhos tamén para o pequeno da familia que dentro de nada vai ter tres meses.

O Leaozinho é unha pequena marabilla. Qué traballo dous á vez: e cómo distinguilos, se eu na rúa confundo a dúas neniñas do cole porque ámbalas dúas proveñen da China. Supoño, r.r., que coñecerá a Mama Cabra ou a Migallas. Moi recomendabeis.

Guillermo fica na memoria. Cómo non lembrar a aquel que me levou por vez primeira - e segunda -, á Alhambra... da que dicía ser o dono. Haberá que volver a el neste blog, se Hipatia bota unha man tamén cos seus relembros.

Pimpón era un muñeco... le lavo la carita con agua y con jabón.
Eu cantar, canto pouco, pero música si que lles poño.

12:08 da manhã  

Enviar um comentário

<< Home