Esperanza
O sábado pola noite fun banalmente feliz: o Celta gañaba no Calderón e os outros resultados tamén axudaban. Non convén esquecer que o Celta aínda agora ten poucas opcións: non depende de si, ten que gañar e despois agardar os resultados dos outros para non baixar.
Existe, pois, a Esperanza.
Xente que viviu hai moitos anos e eran máis sabios ca nos adeprendéronos que a Esperanza é o derradeiro dos sete males que magoan ás persoas. Unha muller fermosísima chamada Pandora, casada con Epimeteo, abriu neglixentemente unha ánfora onde o seu cuñado Prometeo conseguira gardar tódolos males do mundo: A vellez, o traballo, a enfermedade, a tolería, o vicio e a paixón.
O sétimo dos males, que cando adoita aparecer xa é demasiado tarde para reaccionar, é a embusteira Esperanza.
Existe, pois, a Esperanza.
Xente que viviu hai moitos anos e eran máis sabios ca nos adeprendéronos que a Esperanza é o derradeiro dos sete males que magoan ás persoas. Unha muller fermosísima chamada Pandora, casada con Epimeteo, abriu neglixentemente unha ánfora onde o seu cuñado Prometeo conseguira gardar tódolos males do mundo: A vellez, o traballo, a enfermedade, a tolería, o vicio e a paixón.
O sétimo dos males, que cando adoita aparecer xa é demasiado tarde para reaccionar, é a embusteira Esperanza.
1 Comentarios:
¡Hala, xusto diso falei no post futbolero-nostálxico do máñá na bouzafría!
Enviar um comentário
<< Home