Municipais: Santiago
Probablemente a campaña electoral máis aburrida do país estase a ver na súa capital. Co peixe vendido antes de se abrir o mercado, non hai moitas cousas que salientar. Non máis que a rutinaria campaña do PSOE, a desesperanza - ben merecida - do PP, e as previas tentativas de suicidio do BNG.
Deste último grupo merece subliñarse a súa incansable proposta de ir diminuindo en sucesivas contendas electorais o seu número de concelleiros. No seu momento decidiron marxinar a Encarna Otero e a Xaquín Fernández Leiceaga ( rapidamente fichado polo hábil adestrador rival, Bugallo, sorprendido de que na outra beirarrúa desprendéranse dun dos seus maiores capitais ). Nesta volta decapitaron a Manuel Portas, concelleiro aplaudido na súa xestión en deportes e relacións veciñais polos cidadáns e especialmente polo PSOE e mesmo polo PP ( nun surrealista lapsus linguae na Cadena Ser de Conde Roa, feliz ante a nova do defenestramento de Portas, coñocedor que a súa única e remota opción de seres alcalde pasa por un descalabro do BNG ).
Qué lonxe están os tempos nos que a piques estivo un candidato nacionalista ( o profesor Manteiga Pedrares ) de se converter en alcalde de Compostela.
Xa media esquecida a lea interna, desexo comentar o cartaz electoral do BNG. Supoño que pola intermediación do photoshop aparece nel o candidato máis atractivo dos tres alcaldabeis, cunha faciana que me lembra ao guapo policía negro de "Six feet under". Ante as inanes campañas quédanos alo menos o xogo das comparanzas fotográficas.
O PP volve presentar a Conde Roa de candidato. A idea sería magnífica dentro duns poucos anos, cando tódolos seus fillos poideran votar e igualar un chisquiño deste xeito os resultados finais. (Que non se me entenda mal, paréceme ben o de ter fillos, sobre todo o de intentalo, mesmo eu ando nesas brincadeiras, coa esperanza que os nosos descendentes poidan arranxar o penoso mundo que van levar como herdanza).
Mariano Rajoy, convencido, como todos, que o seu candidato non ten nada que facer, non disimula nin perde o tempo, e deixa a Conde Roa e a xornalista da COPE que leva de acompañante, sen parceiros para a foto.
Conde Roa, de tódolos xeitos, arrecende a deja vu. Supoño que dentro de catro anos a candidata conservadora será María Jesús Sáinz, a cal terá máis opcións de gañar, tendo en conta a tendencia autolítica dos nacionalistas composteláns.
Na noite das eleicións Bugallo agradecerá a confianza que nel depositaron os concidadáns, Rego suplicará seguir estando no Goberno ( home gris, gris, gris, pero bo concelleiro de cultura segundo me contan as amizades) e Conde Roa sorrirá e dirá que tamén gañou - como todos.
Deste último grupo merece subliñarse a súa incansable proposta de ir diminuindo en sucesivas contendas electorais o seu número de concelleiros. No seu momento decidiron marxinar a Encarna Otero e a Xaquín Fernández Leiceaga ( rapidamente fichado polo hábil adestrador rival, Bugallo, sorprendido de que na outra beirarrúa desprendéranse dun dos seus maiores capitais ). Nesta volta decapitaron a Manuel Portas, concelleiro aplaudido na súa xestión en deportes e relacións veciñais polos cidadáns e especialmente polo PSOE e mesmo polo PP ( nun surrealista lapsus linguae na Cadena Ser de Conde Roa, feliz ante a nova do defenestramento de Portas, coñocedor que a súa única e remota opción de seres alcalde pasa por un descalabro do BNG ).
Qué lonxe están os tempos nos que a piques estivo un candidato nacionalista ( o profesor Manteiga Pedrares ) de se converter en alcalde de Compostela.
Xa media esquecida a lea interna, desexo comentar o cartaz electoral do BNG. Supoño que pola intermediación do photoshop aparece nel o candidato máis atractivo dos tres alcaldabeis, cunha faciana que me lembra ao guapo policía negro de "Six feet under". Ante as inanes campañas quédanos alo menos o xogo das comparanzas fotográficas.
O PP volve presentar a Conde Roa de candidato. A idea sería magnífica dentro duns poucos anos, cando tódolos seus fillos poideran votar e igualar un chisquiño deste xeito os resultados finais. (Que non se me entenda mal, paréceme ben o de ter fillos, sobre todo o de intentalo, mesmo eu ando nesas brincadeiras, coa esperanza que os nosos descendentes poidan arranxar o penoso mundo que van levar como herdanza).
Mariano Rajoy, convencido, como todos, que o seu candidato non ten nada que facer, non disimula nin perde o tempo, e deixa a Conde Roa e a xornalista da COPE que leva de acompañante, sen parceiros para a foto.
Conde Roa, de tódolos xeitos, arrecende a deja vu. Supoño que dentro de catro anos a candidata conservadora será María Jesús Sáinz, a cal terá máis opcións de gañar, tendo en conta a tendencia autolítica dos nacionalistas composteláns.
Na noite das eleicións Bugallo agradecerá a confianza que nel depositaron os concidadáns, Rego suplicará seguir estando no Goberno ( home gris, gris, gris, pero bo concelleiro de cultura segundo me contan as amizades) e Conde Roa sorrirá e dirá que tamén gañou - como todos.
Etiquetas: municipais
1 Comentarios:
Si, eu cando escoitaba falar da grandeza da democracia nunca crin que fose iso de que todos acaban gañando.
Enviar um comentário
<< Home