A radio galega
A radio galega mudou considerablemente despois do pasado verán tralo troco no goberno galego. E foron cambios sen dúbida a millor.
Xa que esta é unha emisora que para min é de referencia, non só polo idioma no que quero escoitar senón pola súa proximidade, podo opinar dela con certa causa e con contrastable antiguedade, xa que por motivos familiares fun dos primeiros seguidores de "Galicia en Goles" nas primeiras edicións da RG, coa voz inesquecible de Carlos Blanco conectando co Lourambal ou o Bao ou a Lomba; ou facendo malabarismos para se referir ao equipo do Caramiñal (Poboa, Pobra ou Puebla) ao xeito que Don García facía co "equipo navarro" de Perico Delgado.
Por conseguinte podo dicir, por exemplo, que a sección de deportes, con Terio Carrera, mellorou sustancialmente; ou as noticias da noite con Tino Santiago. E continuan, menos mal, espazos indispensables como o magnífico "Diario Cultural" de Ana Romaní ou o necesario "Lume na palleira" de Emilio Españadero os sábados pola tarde.
Da nova programación encántame "Aberto por reformas", persoalísimamente levado por Xurxo Souto.
As coincidencias xeracionais e un alto grao de azar fixeron posible que moitos dos colaboradores de "Un día por diante", o novo magazín estrela matutino, sexan coñecidos meus.
Estaba ao fronte do programa un profesional que, polo que sei, fora suavemente defenestrado após do Prestige; e que ao meu gosto non me daba suficiente empatía, malia pesares da boa vontade e a calidade dos colaboradores.
Supoño que a susceptibilidade acumulada de épocas non moi pretéritas fixo que un incidente menor convertírase nun terremoto e levase a subseguinte demisión do Sr. López Carril. Eu, como ouvinte, non o lamento en demasía, - aínda as baixas de contado de Ramón Chao ou Xosé Hermida -, pois tanto Pichi Varela primeiro como agora Helena Soto, fan o seu traballo dun xeito que a min me gosta máis.
Pero seica os tremores non pasaron en San Marcos, e non lamentaría eu máis que a cuestión persoal dun locutor pasara por riba dos negocios de tódolos galegos, e se levara por diante - Deus non o queira -, o bo facer e o entusiasmo de Xurxo Souto, que tanto ben está facendo nas ondas das nosas radios.
Xa que esta é unha emisora que para min é de referencia, non só polo idioma no que quero escoitar senón pola súa proximidade, podo opinar dela con certa causa e con contrastable antiguedade, xa que por motivos familiares fun dos primeiros seguidores de "Galicia en Goles" nas primeiras edicións da RG, coa voz inesquecible de Carlos Blanco conectando co Lourambal ou o Bao ou a Lomba; ou facendo malabarismos para se referir ao equipo do Caramiñal (Poboa, Pobra ou Puebla) ao xeito que Don García facía co "equipo navarro" de Perico Delgado.
Por conseguinte podo dicir, por exemplo, que a sección de deportes, con Terio Carrera, mellorou sustancialmente; ou as noticias da noite con Tino Santiago. E continuan, menos mal, espazos indispensables como o magnífico "Diario Cultural" de Ana Romaní ou o necesario "Lume na palleira" de Emilio Españadero os sábados pola tarde.
Da nova programación encántame "Aberto por reformas", persoalísimamente levado por Xurxo Souto.
As coincidencias xeracionais e un alto grao de azar fixeron posible que moitos dos colaboradores de "Un día por diante", o novo magazín estrela matutino, sexan coñecidos meus.
Estaba ao fronte do programa un profesional que, polo que sei, fora suavemente defenestrado após do Prestige; e que ao meu gosto non me daba suficiente empatía, malia pesares da boa vontade e a calidade dos colaboradores.
Supoño que a susceptibilidade acumulada de épocas non moi pretéritas fixo que un incidente menor convertírase nun terremoto e levase a subseguinte demisión do Sr. López Carril. Eu, como ouvinte, non o lamento en demasía, - aínda as baixas de contado de Ramón Chao ou Xosé Hermida -, pois tanto Pichi Varela primeiro como agora Helena Soto, fan o seu traballo dun xeito que a min me gosta máis.
Pero seica os tremores non pasaron en San Marcos, e non lamentaría eu máis que a cuestión persoal dun locutor pasara por riba dos negocios de tódolos galegos, e se levara por diante - Deus non o queira -, o bo facer e o entusiasmo de Xurxo Souto, que tanto ben está facendo nas ondas das nosas radios.
1 Comentarios:
Eu non sería persoa sen seguir o Diario Cultural. Coido que é un luxo. E Xurxo é outro luxo. Espero que non segan pasando cousas estrañas. Un saúdo.
Enviar um comentário
<< Home