21 novembro 2006

Leolo

"Porque soño non o estou.
Porque soño, soño.
Porque me abandono polas noites aos meus soños
antes de que me deixen de día.
Porque non amo.
Porque me asusta amar.
Xa non soño.
Xa non soño."

Probablemente a máis fermosa película que eu vin no que levo de vida.
Dirixida por Jean Claude Lauzon. O protagonista: Leolo Lazonne.

4 Comentarios:

Anonymous Anónimo said...

Preciosa película, si señor. Esa escena do seu irmán apalizado é do máis sobrecolledor que vin no cine, ¿non é?. Terei que volver vela.

6:06 p.m.  
Blogger bouzafria said...

E a música de Tom Waits que o impregna todo.

6:16 p.m.  
Anonymous Anónimo said...

Atopar unha referencia a Leolo é como atopar unha película nun palleiro. É a película que máis veces vin na miña vida. Irrepetible.

1:16 a.m.  
Blogger bouzafria said...

Si,é irrepetible, e polo menos a min, as sensacións que deixa son máis fáciles de expresar mediante sentimentos que a traverso dun discurso intelectual. É desas películas que á xente que conecta con ela lles resulta inesquecible.

10:00 a.m.  

Enviar um comentário

<< Home