Olladas

O neno da foto principiaba a ollar o mundo. Tratábase da foto que acreditaba a familia como numerosa. Agora que o neno daquela creceu e se convirtiu no que agora eu son, miro para atrás e para diante; como hoxe mesmo que en media hora pasei de estar cos meus dous nenos pequenos a estares cos meus vellos pais: oitenta anos de diferenza entre eles.
Os meninos encetan a descubrir a vida, e entre risadas escomenzan a ler, escribir, debuxar e xogar cos números. Os vellos esperan tomando o sol - como dicía Celso Emilio - a que caian paseniños os días. Hoxe repetín para min na despedida aos anciáns, logo de me volver decatar a inexorable rapidez da decadencia ao chegares a certa idade, a frase coa que remataba Castelao a historia de Peito de Lobo: "Alá se foi o Cabezudo, Señor".
Miro para diante ( con ollos infantís) e para atrás ( con ollos hai tempo cansos).