Baloncesto

Leo que o equipo de Málaga está a piques de gañar a liga española e volvo á infancia.
Hai moito tempo que non sigo o baloncesto: aburriume. E iso que nas miñas primeiras lembranzas dos heroes do deporte dende a vella tele en branco e negro fican nomes coma Ángel Nieto, Mariano Haro, Santiago Esteva, Paquito Fernández Ochoa, Manolo Orantes e Nino Buscató e Emiliano Rodríguez. Daquela, no estado español, as mulleres non facían deporte ( excepcións: Mari Paz Corominas, Carmen Valero). Pouca xente moza de agora podería identificar ao nomes antes expostos.
Nos últimos anos da infancia xoguei un pouco ao baloncesto. Daquela só se seguía a NBA a traverso das revistas, na que falababan sen cesar de Julius Erving, Kareem Abdull Jabbar e o mozo Magic Johnson. Na Europa había un xogo moi limpo, moi técnico, pouco físico. A URSS onde principiaban a despuntar os lituanos e que tiñan un xogador estranísimo polo iconoclasta: Myskhin; e a marabillosa Yugoeslavia de Kicanovic, Delibasic e Dalipagic.
Onde eu vivía, Vigo, tivemos unha temporada un equipo formidable na chamada 1ª B, que viña sendo o chanzo inmediatamente inferior á máxima categoría, na que estaban o Madrid, Barcelona, Joventut...
Aquel equipo tiña unha plantilla estupenda, cecais un pouco curta, tendo en conta tempo e lugar: Bases: Peña, Nacho Polo e Pedro Abejón; Aleiros: Alberto Ortega, Junguitu e Augusto de la Concepción; Pivots: Alberto Abalde e Andrés Soriano. Chamábase "Santa Clara Porcelanas", triste premonición.
O adestrador daquel equipo era Cholas, ao que entón criticabamos polas súas decisións, e agora, pasados os anos, sigo na ratifica daquelas críticas.
Foi a ocasión máis clara para que o baloncesto vigués estivera na elite, e errouse.
Moitos anos despois, o equipo que conseguiu o ascenso á máxima categoría en troques do noso vai ser campión e non poido deixar de maxinar o que poidemos ter perdido.
O baloncesto masculino en Vigo nunca callou, e esa fermosa e fugaz tentativa foi esmorecendo ante a indiferencia xeralizada. A cuota de entusiamo cidadá polo deporte da cesta foi copada polo equipo femenino do Celta, magnificamente conducido polo base deste equipo estrelado: Nacho Polo, facendo mesmo doblete na mesma temporada.
Resulta curioso comprobar como no noso pais os equipos potentes de baloncesto xurdiron nos lugares onde non había a competencia do fútbol: Lugo, Ferrol e despois Ourense amosan isto.
Tempos..., lembranzas aparecidas como lóstregos en reacción a calqueira nova lida a correr, de esguío, antes de pechar o xornal.