Pedro Madruga

A rúa Ervedelo de Ourense xunta o centro da cidade co barrio do Couto pasando por riba do río Barbaña. A estrutura e a paisaxe da ponte sobre o Barbaña é a mesma da miña infancia, e por riba dela aínda recoñezo aqueles tempos coa condiciòn de non mirar moi lonxe nin para abaixo. Cada vez que paso sobre ela lembro a historia dun suicidio, ou como a miña nai contaba o seu encontro co despois cardeal Quiroga Palacios a rentes da escola de Angelita Varela.

Hoxe está a zona moi cambiada. Exemplo da mudanza dos tempos ( e dos espazos ) é a tenda de tattoos agora instalada ao cabo da ponte. "Tattoos", curiosa verba. Antes o lumpen e os mariñeiros facíanse tatuaxes, agora os pijos fanse "tattoos". De adxetivar a xente sustantivamente dura a ser ornato de ociosos.

O que máis me marabillou da tenda de tattoos da rúa Ervedelo é a oferta para borrar, sen deixar pegada algunha, as vellas tatuaxes mediante unha moderna técnica láser.

Na mesma empresa da Praia de Palma onde eu traballaba tamén o facía Pedro Madruga, un galego forte de voz profunda e bigote negro e abundante. Antes de escoitar o seu sotaque calquera apostaría que aquel fenómeno procedería de México. Pedro Madruga era o encargado do Balneario 0, o bar enriba da praia de Ca,n Pastilla, a primeira do Arenal, onde eu estaba alugando velomares.

Aquel galego gañara o seu alcume pola súa procedencia e pola súa preguiza matutina, pola súa tardanza en chegar ao traballo ( motivada segundo Antonio o Xitano polos aloumiños que a súa linda muller - a de Pedro, non a de Antonio - lle adicaba cada mañá.

No inmenso brazo esquerdo de Pedro Madruga estaba debuxada unha fermosa muller espida de rotundo poderío. Todo o fermosa que poidera estar a traverso daquela tinta verde noxenta que se empregaba para as tatuaxes daquela. Pedro Madruga sempre se queixaba que aquela tatuaxe de xuventude - unha noite de bebedela - pecháralle moitas portas laborais.

Unha mañá o meu paisano apareceu a mesma hora ca nos. As sete e media. Sorprendeunos a súa estrana presenza aquela hora e o seu brazo esquerdo aínda máis ancho do normal e totalmente vendado. Antes de aceptar a primeira pregunta deitou explicacións: "Non a aguantaba máis. Collín o ferro quente e resistín. Non a aguantaba máis."

Mágoa que o invento da tenda de tattoos da rúa Ervedelo, o borrador láser, non existira nas Baleares dos anos 80.